مقایسۀ باران‏ربایی توده‏های طبیعی راش شرقی و دست‏کاشت پیسه‏آ در فصل رویش در منطقۀ کلاردشت

این تحقیق برای برآورد مقدار باران‏ربایی (I) دورۀ رویش در تودۀ طبیعی راش شرقی و دست‏کاشت پیسه‏آ واقع در منطقۀ کلاردشت صورت گرفت. مقدار بارندگی (GR) با استفاده از چهار جمع‏آوری‏کنندۀ باران در منطقۀ باز اندازه‏گیری شد و برای جمع‏آوری تاج‏بارش (TF)‏، 20 جمع‏آوری‏کننده به‌صورت تصادفی در سطح هر توده نصب شد. مقدار باران‏ربایی از تفاوت بارندگی و تاج‏بارش برآورد شد. در طول 5 ماه از دورۀ رویش (تیر تا آذرماه 1391)، 13 رخداد بارندگی با عمق تجمعی 8/319 میلی‏متر اندازه‏گیری شد. از این مقدار، سهم باران‏ربایی راش و پیسه‏آ به‌ترتیب 8/84 و 5/155 میلی‏متر بود. متوسط درصد باران‏ربایی در هر بارندگی در توده‏های راش و پیسه‏آ به‌ترتیب 5/26 و 6/48 به‏دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد بین باران‏ربایی و بارندگی در هر دو توده همبستگی مثبت و توانی (راش 9/0r2= و پیسه‏آ 8/0 r2=) وجود دارد. بین درصد باران‏ربایی %)( ((I:GRو بارندگی نیز در هر دو توده رابطۀ لگاریتمی و کاهنده (تودۀ راش، 8/58 + (GR)ln15/9- =(I:GR)% ،66/0 =r2 و تودۀ پیسه‏آ، 49/91 + (GR)ln28/12- = (I:GR)% ،51/0 =r2) مشاهده شد. نتایج نشان می‏دهد میزان آب رسیده به کف جنگل در تودۀ راش بیشتر از تودۀ پیسه‏آ است که نشان می‏دهد جایگزینی پیسه‏آ با راش می‏تواند بر چرخۀ آبی حوضه‏های آبخیز تأثیر داشته باشد. آگاهی از مقدار باران‏ربایی گونه‏های غیر بومی همچون پیسه‏آ، که برای احیای جنگل‏های مخروبۀ خزری استفاده می‏شوند، در کنار سایر عوامل انتخاب یک گونه، به‌طور مثال تعرق، امری ضروری و مهم است.